Środki spożywcze wprowadzane do obrotu muszą być oznakowane zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach unijnych i krajowych, tj.:

• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności,
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych,
• Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych,
• Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia.
  
  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności ma zastosowanie do podmiotów działających na rynku spożywczym na wszystkich etapach łańcucha żywnościowego, na których ich działania dotyczą przekazywania konsumentom informacji na temat żywności. Ma ono zastosowanie do wszelkich środków spożywczych przeznaczonych dla konsumenta finalnego, w tym do środków spożywczych dostarczanych przez zakłady żywienia zbiorowego i przeznaczonych do dostarczenia do zakładów żywienia zbiorowego.

Dotyczy ono również rolniczego handlu detalicznego oraz wszelkich środków spożywczych wyprodukowanych lub przetworzonych w warunkach domowych wprowadzanych do obrotu.

Podstawowe zasady znakowania żywności

• Etykieta środków spożywczych musi zawierać informacje umożliwiające identyfikację wyprodukowanej żywności oraz nie może wprowadzać konsumenta w błąd. Odnosi się także do prezentacji, reklamy żywności (dotyczy to kształtu, wyglądu lub sposobu pakowania) oraz sposobu jej eksponowania.

• Obowiązkowe informacje na temat żywności muszą być umieszczone bezpośrednio na opakowaniu lub załączonej do niego etykiecie.

• Informacje muszą być umieszczone w widocznym miejscu, wyraźnie czytelne oraz, w stosownych przypadkach, nieusuwalne. Nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte, pomniejszone ani przerwane jakimikolwiek innymi nadrukami czy ilustracjami.

• Żywność musi być oznakowana co najmniej w języku polskim.

• Gdy etykiety nie są drukowane, informacje mogą być wpisane ręcznie, w czytelny sposób.

• Sposób znakowania jest uzależniony od rodzaju środka spożywczego oraz od formy wprowadzania go do obrotu tj. sprzedaż na wagę lub w opakowaniu.

• Wymagane informacje, dotyczące środków spożywczych sprzedawanych bez opakowania muszą być dostępne w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób, w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu.

  
  Informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać w błąd, w szczególności:
  
  

•  co do właściwości środka spożywczego (jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji),

• przez przypisywanie środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których on nie posiada,

• przez sugerowanie szczególnych właściwości, gdy w rzeczywistości wszystkie podobne środki spożywcze mają takie właściwości, zwłaszcza przez podkreślanie obecności lub braku określonych składników lub składników odżywczych,

• przez sugerowanie (przez wygląd, opis, prezentację graficzną), że chodzi o określony środek spożywczy lub składnik, mimo że w rzeczywistości komponent lub składnik w danym środku spożywczym został zastąpiony innym.

• informacje na temat żywności nie mogą przypisywać środkowi spożywczemu właściwości zapobiegania chorobom lub leczenia chorób ludzi lub też odwoływać się do takich właściwości.

  Powyższe informacje mają zastosowanie nie tylko do etykiet ale także i do reklamy oraz prezentacji środków spożywczych.

  Każdy, kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno--spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500 zł;

  Każdy, kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze zafałszowane, podlega karze pieniężnej w wysokości nie wyższej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, nie niższej jednak niż 1000 zł (art. 40a ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych).

  Kontrola żywności w ramach nadzoru nad jakością handlową artykułów rolno-spożywczych w RHD prowadzona jest w ramach zadań Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych.

  
  

  Zobacz poradnik IJHARS www.ijhar-s.gov.pl

  Znakowanie żywności wprowadzanej do obrotu w ramach rolniczego handlu detalicznego