LEADERATORIUM

Turysta odwiedzający nasz obszar po tygodniach pracy przybywając na teren wiejski oczekuje czegoś więcej niż tylko ciszy, spokoju i miejsca noclegowego. Oczekuje, pewnych atrakcji związanych z odwiedzanym obszarem. Jednocześnie gospodarstwa agroturystyczne 

i inne podmioty świadczące usługi są często zbyt słabe ekonomicznie, aby tworzyć ideę, imprezy i całe programy pobytu turysty na obszarze swego działania. Często bazują na przekonaniu, że „jakoś to będzie”, „mamy swoich stałych klientów”. Co więcej, choć to w ich interesie jest rozwój ruchu turystycznego, wiadomym jest, że proces ten wymaga nakładów przekraczających możliwości ekonomiczne pojedynczego gospodarstwa, czy innego usługodawcy. Ponadto, wprowadzenie wielu pomysłów wymaga współdziałania wielu podmiotów i jednostek. Stąd wynika koncepcja budowy sieciowych produktów turystyki wiejskich bazujących na współpracujących podmiotach oferujących wspólnie kompletny program pobytu.
Centrum Doradztwa Rolniczego oddział w Krakowie, w wyniku przeprowadzonych badań
i analiz określa sieciowy (od 2015 roku zintegrowany1) produkt turystyki wiejskiej jako gotową do sprzedaży ofertę na terenach wiejskich, przedstawioną w pakietach turystycznych dostosowanych do poszczególnych grup odbiorców, opierającą się o rozproszoną strukturę podmiotów, atrakcji, miejsc, punktów obsługi, obiektów, funkcjonującą jako jedna spójna koncepcja zaspokajająca potrzeby turysty i zapewniająca gwarancję jakości i unikalności, co w konsekwencji prowadzi do stworzenia markowego produktu turystyki wiejskiej, gdzie marka oznacza całość złożoną z produktu, jego plastycznej wizualizacji oraz tożsamości
i wizerunku producenta wraz z wywoływanymi w otoczeniu emocjami związanymi
z produktem lub producentem, określonymi cechami i wartościami. Można zatem stwierdzić, iż zintegrowanie staje się cechą wyróżniającą określony produkt turystyczny danego obszaru.
Do usługodawców, z którymi przyjdzie pracować nad budową ZPTW, należy mówić językiem korzyści, które niesie zadowolony klient zgodnie z maksymą: „Tylko zadowolony klient wraca”. Jeśli nawet będzie zadowolony jedynie z, usługi (np. z kwatery agroturystycznej), ale otoczenie, usługi towarzyszące szwankują, to ten klient nie wróci. Należy zatem jasno powiedzieć, że usługi turystyczne regionu to system naczyń połączonych, stąd nieodpowiednia obsługa klienta u sąsiada wpływa również na nasz wizerunek.
Tutaj pojawia się pytanie: co można zrobić, aby klient wyjechał zadowolony. Wydaje się oczywiste, że są pewne osoby, które cenimy w środowisku i z którymi moglibyśmy stworzyć wspólną ofertę dla turystów. Często sukces ekonomiczny wynika z pomysłowości
i zaangażowania w to co się robi. Dzięki ZPTW powstaje produkt, który nie mógłby powstać bez wspólnego wysiłku organizacyjnego kilku osób
Budowa ZPTW jest początkiem rozmowy na temat lokalnych barier i realnych możliwości na zrobienie czegoś nowego dla turystów i poprzez zaspokojenie ich potrzeb dla samych usługodawców. To także rozmowa o wspólnym interesie – rozwoju ruchu turystycznego na wspólnym obszarze działania. Może ona być początkiem całkiem interesujących, nowych
i innowacyjnych inicjatyw.
Dla podmiotów turystyki wiejskiej tworzących ZPTW jest to również sposób na ukierunkowanie ruchu turystycznego poprzez nich samych, ustalenie wspólnej ceny oferty oraz współfinansowanie promocji oferowanego programu. Zmiana kierunku, nasilenie ruchu turystycznego wymaga pewnych działań organizacyjnych i finansowych.
Korzystanie z elementów ZPTW po niższej cenie przy korzystaniu z wszystkich jej elementów (np. nocleg, usługa transportowa, plaża, wypożyczalnia rowerów, sklep rękodzieła ludowego, obserwatorium astronomiczne), niż przy korzystaniu tylko z jednego elementu lub każdego z nich oddzielnie, to jest argument ekonomiczny dla klienta.
Stworzenie zintegrowanego produktu turystyki wiejskiej w pierwszym rzędzie rozwija podmioty turystyki wiejskiej go tworzące. Efekty, których można oczekiwać przy produkcie to:

• - wzrost ruchu turystycznego,
  - zmniejszenie ukrytego bezrobocia na wsi,
  - zwiększenie zadowolenia klienta wpływające na zwiększenie liczby nowych klientów „z polecenia”,
  - chęć współpracy mieszkańców wsi w wyniku obserwacji sukcesu sąsiadów,
  - dbałość o lokalne środowisko (czystość szlaków turystycznych),
  - różnicowanie działalności na obszarach wiejskich (realizacja idei wielofunkcyjnego rozwoju wsi),
  - wykreowanie wiodącego podmiotu turystycznego wokół którego mogą skupiać się mniejsze pomioty (zgodnie z teorią geograficznych centrów wzrostu, wzrost gospodarczy w danym miejscu prowadzi do wzrostu w obszarach

otaczających go, np. lokalne stacje benzynowe odnotowują zwiększenie obrotów, a rolnicy zwiększają sprzedaż produktów bezpośrednio z gospodarstwa).
Efekt, którego oczekujemy w większej skali, to rozproszenie skoncentrowanego na znanych miejscach ruchu turystycznego do mniej znanych miejsc. Turyści, którzy z tłumnego miasta przemieszczają się do innego, pełnego ludzi miejsca, nie mają komfortu wypoczynku, który może zaoferować ZPTW na dobrze zorganizowanej przestrzeni wsi.
Docelowo rozwój ZPTW doprowadzi do powstania rozpoznawalnych marek turystyki wiejskiej. Na niektórych obszarach wystarczy wypromować to z czego dane miejsce słynie na arenie ogólnopolskiej lub nawet rynku europejskim. Oczywiście, nie wystarczy mówić co na obszarze danej lokalności zobaczyć można, z czego jest znany, ale należy obudować ten element usługami towarzyszącymi złączonymi w konkretny pakiet.
Zintegrowany produkt turystyczny daje szansę na przełamanie barier mentalnych
i problemów społecznych wsi. Może stać się również elementem ożywienia turystycznego obszarów wiejskich.