CHRONIONA NAZWA POCHODZENIA
(ang. – Prtected Designation of Origin – PDO)

Zgodnie z definicja podaną w art.2 ust. 2 a rozporządzenia Rady nr 2081/92/EEC z dnia 14 lipca 1992 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych Chroniona Nazwa Pochodzenia (PDO) oznacza nazwę regionu, konkretnego miejsca lub też w wyjątkowych przypadkach kraju, używaną do opisu produktu rolnego lub środka spożywczego. Przykładem może być tutaj nazwa „Miel de Corse” lub „Miele di Morsica” – miód korsykański lub też „Mel de Barrroso” – miód z Barroso.

Jakość produktu lub też jego cechy charakterystyczne powinny być głównie lub wyłącznie związane z tym szczególnym otoczeniem geograficznym i właściwymi dla niego czynnikami naturalnymi oraz ludzkimi. Cały proces technologiczny, czyli produkcja, przetwarzanie i przygotowywanie odbywa się na tym określonym obszarze geograficznym. Dlatego też w przypadku „Miel de Corse” konsument ma pewność, iż miód ten został wytworzony przez pszczoły na Korsyce. Tam też odbywały się wszystkie procesy związane z jego rozlewaniem oraz pakowaniem. Jest oryginalny ze względu na kolor, konsystencję, a w szczególności posiada właściwości wynikające z wyjątkowego klimatu, wody, jakości gleby, niepowtarzalnej szaty roślinnej jaka znajduje się na Korsyce lub też stosowania oryginalnych i niezmiennych metod lokalnych.

Ze względu na wymagania dotyczące produkcji, przetwarzania i przygotowywania produkt ubiegający się o Chronioną Nazwę Pochodzenia musi posiadać bardzo silny związek z regionem. Produkty, które nie mają aż tak silnego powiązania z regionem, mogą ubiegać się o Chronione Oznaczenie Geograficzne.