www.mamboteam.com
produkty
Start
Miód z Sejneńszczyzny/Łoździejszczyzny zarejestrowany w UE PDF Drukuj Email
Wpisał: Administrator   
08.02.2012.

Dnia 30 stycznia 2012 roku w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych została zarejestrowana nazwa „Miód z Sejneńszczyzny/Łoździejszczyzny”/„Seinų/Lazdijų krašto medus” (ChNP) zgłoszona wspólnie przez Polskę i Litwę.

Obszar produkcji miodu położony jest w dorzeczu Niemna na pograniczu Polski i Litwy, na terytorium mezoregionu Pojezierza Wschodniosuwalskiego. Miód z Sejneńszczyzny/Łoździejszczyzny”/„Seinų/Lazdijų krašto medus” zbierany jest na obszarze: — po stronie polskiej: 4 gmin powiatu sejneńskiego oraz 5 gmin powiatu suwalskiego — po stronie litewskiej: 12 gmin regionu Łoździeje.

Na wyznaczonym obszarze geograficznym muszą odbywać się wszystkie etapy produkcji – począwszy od stacjonowania pasiek aż po ostateczne pakowanie miodu.

Do miodu wytworzonego po stronie polskiej odnosi się określenie „miód z Sejneńszczyzny”, a „Lazdijų krašto medus” – do miodu wytworzonego po stronie litewskiej. Jest to jednak jednorodne terytorium, na obszarze którego uzyskuje się takimi samymi metodami identyczny produkt. „Miód z Sejneńszczyzny” oraz „Lazdijų krašto medus” są to takie same miody.

 Pod nazwą „miód z Sejneńszczyzny/Łoździejszczyzny”/„Seinų/Lazdijų krašto medus” może być sprzedawany wyłącznie miód pszczeli nektarowy – wielokwiatowy. Jest to produkt wyjątkowy i ściśle związany z obszarem, z którego pochodzi. Region ten charakteryzuje się dużym udziałem naturalnych ekosystemów łąkowych, torfowiskowych, zaroślowych oraz leśnych o bogatym składzie florystycznym. Miód wytwarzany jest w oparciu o kilkadziesiąt charakterystycznych dla tego obszaru gatunków roślin miododajnych (m.in. z różnych gatunków wierzb, klonów, mniszka pospolitego, koniczyny białej i łąkowej) ze znacznym udziałem roślin motylkowych. Znajduje to odzwierciedlenie w charakterystycznym silnym aromacie oraz goryczkowatym posmaku miodu. Udział nektaru pochodzącego z upraw rolniczych monokulturowych jest niewielki. Cechą specyficzną miodu jest również jego zabarwienie – od ciemnożółtego do ciemnozłotego oraz lekkie zmętnienie.

Duże znaczenie dla jakości „miodu z Sejneńszczyzny/Łoździejszczyzny”/„Seinų/Lazdijų krašto medus” mają specyficzne umiejętności lokalnych pszczelarzy, które zostały dostosowane do trudnych warunków klimatycznych na tym obszarze. Dotyczą one zasad wyboru lokalizacji pasieki, hodowli pszczół i tradycyjnej gospodarki pasiecznej polegającej m.in. na używaniu uli wykonanych z materiałów, których podstawowym składnikiem jest drewno oraz przestrzeganiu restrykcyjnych zasad dokarmiania pszczół.

Obecnie już 34 polskie produkty zostały wpisane do unijnych rejestrów. Informacje na temat zarejestrowanych produktów można znaleźć tutaj .

 źródło: www.minrol.gov.pl

Zmieniony ( 09.02.2012. )
 
« poprzedni artykuł   następny artykuł »
Top! Top!