Przepisy prawa turystycznego
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jednolity Dz.U. 2016 poz. 187) czytaj
Ustawa o usługach turystycznych ustala podział obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie na dwie grupy:
- obiekty hotelarskie, używające jednej z nazw prawnie chronionych (hotel, motel, pensjonat, kemping, pole biwakowe, schronisko młodzieżowe, dom wycieczkowy, schronisko) – mają obowiązek uzyskania przed rozpoczęciem działalności decyzji właściwego terytorialnie Marszałka Województwa o zaszeregowaniu do określonego rodzaju i nadaniu kategorii,
- inne obiekty, w których świadczone są usługi hotelarskie – które nie korzystają z nazw rodzajowych chronionych prawem a świadczący w nich usługi nie muszą uzyskiwać decyzji o zaszeregowaniu, a jedynie zgłosić obiekt do ewidencji obiektów. Zgodnie z art. 1a ustawy o usługach turystycznych od 1 maja 2004 roku przepisy dotyczące świadczenia usług hotelarskich stosuje się także do rolników wynajmujących pokoje i miejsce na ustawienie namiotów w gospodarstwie rolnym.
Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 19 sierpnia 2004 r. w sprawie obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie (tekst jednolity Dz.U. 2006 nr 22 poz. 169) czytaj
Załącznik nr 7 do Rozporządzenia określa minimalne wymagania co do wyposażenia dla innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie
Właściwa terytorialnie gmina, jako organ prowadzący ewidencję innych obiektów, w których świadczone są usługi hotelarskie ma prawo do kontroli obiektu w zakresie spełnienia wymagań określonych Rozporządzeniem.