Komisja Europejska wpisała na listę "Chronionych Oznaczeń Geograficznych" dwa polskie produkty: "Kiełbasa lisiecka" i śliwki "Suska sechlońska". Kiełbasa lisiecka została wpisana na listę ChOG w dniu 12 października, natomiast Suska sechlońska 8 października 2010 r.

Kiełbasa lisiecka ma kształt wianka uformowanego zgodnie z naturalnym skrętem osłonek, wytwarzana jest wyłącznie z mięsa wieprzowego odpowiednio rozdrobnionego i przyprawionego. Kiełbasa ta poddawana jest procesowi naturalnego wędzenia i pieczenia przy wykorzystaniu tradycyjnych wędzarni komorowych, w których źródłem dymu i ciepła jest drewno z drzew liściastych - olchy, buku lub drewno z drzew owocowych. Proces wędzenia i pieczenia jednej partii kiełbasy trwa około 3,5 - 4,5 godziny. Kiełbasa lisiecka może być wytwarzana jedynie w dwóch gminach - Czernichów i Liszki w powiecie krakowskim w województwie małopolskim.

Do specyficznych cech kiełbasy lisieckiej należy jej skład - 85% mięsa pozyskiwanego do produkcji pochodzi z odpowiednich mięśni szynki wieprzowej. Ponadto, większość mięsa do produkcji tej kiełbasy jest grubokrojona (kostki o boku 3-5 cm), co widoczne jest na przekroju poprzecznym. Produkt ten swoje właściwości zawdzięcza lokalnej technologii wytwarzania i kunszcie producentów wynikających z wieloletnich tradycji masarskich.

Suska sechlońska oznacza podsuszoną i podwędzoną śliwkę. Nazwa ta wywodzi się z miejscowej gwary - suska oznacza suszkę (podsuszoną i podwędzoną śliwkę), a dookreślenie sechlońska pochodzi od nazwy miejscowości Sechna. Suska sechlońska może być wytwarzana jedynie w czterech gminach: Laskowa, Iwkowa, Łososina Dolna i Żegocina (województwo małopolskie). Na tym obszarze geograficznym znajdują się charakterystyczne suszarnie zaprojektowane i zbudowane przez mieszkańców. Składają się one z podmurówki z paleniskiem i osłoniętej komory, w której umieszczony jest drewniany ruszt.

Do specyficznych cech suski sechlońskiej należy podwędzanie i podsuszanie jej gorącym dymem. Podczas podwędzania śliwka traci cześć wody jednocześnie nasycając się dymem. Dym nadaje susce sechlońskiej niepowtarzalny kolor, aromat i smak. Śliwki suszone są w warstwie o grubości od 30 do 50 cm i odwracane raz dziennie, co powoduje, że wydzielany sok obtacza owoce nadając im słodkawy posmak.

Obecnie na liście produktów chronionych unijnymi znakami znajduje się ok. 1000 produktów.