Kolejne rozporządzenia Komisji Europejskiej rejestrujące nazwy dwóch polskich produktów: „Wielkopolski ser smażony”,
i „Andruty kaliskie”, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Produkty zostały wpisane na listę „Chronionych Oznaczeń Geograficznych”.

Wielkopolski ser smażony wytwarzany jest w dwóch wariantach – naturalny lub z kminkiem. Produkt ten charakteryzuje się smakiem i zapachem pochodzącym od zgliwiałego i usmażonego twarogu oraz kminku.

Wielkopolski ser smażony wytwarzany zgodnie z przekazywaną z pokolenia na pokolenie recepturą cieszy się nieustająco dobrą opinią w całej Polsce, a także poza jej granicami. Jego smak doceniają przede wszystkim mieszkańcy Wielkopolski. Dla nich smak sera smażonego jest smakiem, który pamiętają z dzieciństwa. Ser ten produkowany jest zgodnie z miejscową tradycją według receptury charakterystycznej dla tego obszaru Polski. To właśnie takiego sera smażonego, który przed laty robiły w domach ich matki i babki, poszukują konsumenci.

Andruty kaliskie to cienkie krążki o regularnych brzegach, lekko połyskującej, kolorystycznie niejednolitej, gładkiej powierzchni o średnicy 15 do 17 cm i grubości 0,8 do 1,5 mm. Charakteryzują się barwą jasnokremową, poprzez słomkową aż do ciemnozłotej. Są lekko słodkie, delikatne, kruche, suche i gładkie.

Tradycja kaliskich andrutów zajmuje ważne miejsce w dziejach miasta nad Prosną. Narodziny produktu giną gdzieś w bogatej historii Kalisza. Etymologia słowa nie jest ustalona, wiadomo jedynie, że nazwa znana była już w XVIII wieku. Według Zygmunta Glogera w XVIII wieku andruty podawane były na deser. Bliższe informacje o andrutach pochodzą dopiero z połowy XIX stulecia. Wiele wskazuje, iż produkcja andrutów kaliskich ugruntowała się około 1850 r. w momencie ukształtowania się mieszczańskich zwyczajów i ustabilizowania materialnego miasta. Powszechnie kultywowanym zwyczajem było spędzanie wolnego, niedzielnego czasu na spacerach całymi rodzinami w parku nad Prosną, gdzie spacerowicze mogli kupić andruty. Świadczy o tym tradycja ustna, przekazywana zarówno w rodzinach producentów tego wyrobu, jak i pośród jego konsumentów. Charakterystyczny wyrób kaliski pojawia się także we wspomnieniach jego mieszkańców, utrwalanych na fotografiach i w postaci pisemnej.

„Wielkopolski ser smażony” i „Andruty kaliskie” są kolejnymi, po „Rogalu świętomarcińskim” i „Miodzie wrzosowym z Borów Dolnośląskich”, polskimi produktami zarejestrowanymi w Unii Europejskiej jako Chronione Oznaczenie Geograficzne.

W Unii Europejskiej zostało zarejestrowanych także sześć innych polskich produktów regionalnych – „Bryndza podhalańska” i „Oscypek” jako Chronione Nazwy Pochodzenia oraz miody pitne: „Półtorak”, „Dwójniak”, „Trójniak” i „Czwórniak” jako Gwarantowane Tradycyjne Specjalności.